Into the wild …

Niet alleen, maar met een lokale gaucho, zijn dochter Dany, het Zwitsers koppel Judith en Christ – Andri en het Spaanse koppel Ana en Moises ging ik op tocht te paard naar el Campo de Hielo Norte, de noordelijke ijsvlakte.

Zo vertelde ik het verhaal aan Marie en Lena …

Er was eens een wit paard met kleine zwarte stippeltjes die je niet van ver ziet, dus eigenlijk een wit paard, je zou denken het paard van Sinterklaas. Ze heette Mora. Mora had ook een kindje, carammeleke genaamd, die overal met haar mee ging omdat ze nog bij haar mama moest drinken.

Op een dag kwam er een groepje toeristen die graag naar de gletsjer Nef zouden gaan, te paard. Een van die toeristen was mama, een mama net als Mora dus. Het was niet gemakkelijk om op pad te vertrekken. Eerst met de auto op een veer over de rivier, dan over een stukje land van iemand anders, dan met een houten sloepje over een andere rivier om bij de kleine boerderij te komen waar Mora en haar vrienden ons opwachtten. De dag voor het vertrek kreeg Mora nieuwe hoefijzers en moest ze mama leren kennen. Mama moest met Mora leren bergop en bergaf te stappen. Mama was een beetje nerveus voor het grote avontuur. Mama was ook verdrietig dat ze haar meisjes 5 dagen en 4 nachtjes moest missen. De gaucho was ook onder de indruk, een beetje beduusd dat hij voor een mama in zijn gezelschap moest zorgen.

De volgende dag vertrok de hele bende in de ochtend met zeven rijpaarden en twee lastpaarden op groot avontuur. En een spannend avontuur is het geworden, waarbij een paard met ruiter naar de afgrond toe gleed, maar wonderwel overeind bleef, onze proviand onderweg verloren ging, het pad vaak zoek was en de onstuimige rivier overwonnen werd.

Met Marie en Lena bekijk ik de foto’s en vertel nog dat toen we onze bestemming bereikten, ik dacht nog nooit zoiets moois gezien te hebben.

Tinne