Argentinië / Johan en Lieve /

Via Paso de Jama trekken wij voor de derde maal Argentinië in.  We rijden uren lang ver boven de 4000 meter langs zoutmeren en woeste bergen.  De eerste nederzetting die we tegen komen is Susques waar we willen slapen aangezien het rond de 3500 meter ligt.  De hoogte laat zich duidelijk voelen en we willen nog niet te lang boven de 4000 meter blijven om hoogteziekte te voorkomen.  De eerste indruk van het dorpje is grauw en kleurloos, weg van de wereld.  We rijden de drie straten af om te kijken naar een plekje om te slapen en we moeten snel onze mening herzien. De straten lopen vol vriendelijke mensen.  Veel jongeren en kinderen. De huisjes zijn gemaakt van de rode klei vanuit de bergen.  Hier wordt niet geschilderd.  Alles heeft de grauw rode kleur van de klei.  We zien een groene vallei en na wat rondvragen vinden we in de rivierbedding de zandweg die de vallei inloopt.  We zitten terug op de Ruta 40 die we in het zuiden van Argentinië reeds een 1000 kilometer dwars door de pampa volgden.  Deze legendarische weg is hier een bergpad door de rivierbedding en gaat dan door een fantastische kloof.  We vinden een rustig plekje en slaan ons kamp op. Bij zonsondergang kleuren de bergen donkerrood. We voelen nog steeds de hoogte.  We zien Viscachas wegspringen en genieten weer een keer van de volmaakte stilte.

De dag nadien rijden we verder richting Salta.  De Ruta 40 is hier slecht en zo mooi dat we wegens foto’s trekken en riviertjes doorkruisen maar traag vooruit gaan.  We rijden onder de hoge brug van de trein door de wolken. Een historische maar ietwat toeristische treinrit die vanuit Salta helemaal naar de Altiplano loopt.   We stoppen in Santa Rosa de Tastil. Hier overnachten we en bezoeken een oude ruïne van de Tastil indianen die hier woonden voordat de Inca’s kwamen.  De zeer uitgebreide vindplaats telde 400 huizen wat dit een erg belangrijk centrum maakte voor en tijdens de Inca periode.  Tot grote vreugde van Jakob (de archeoloog onder ons) is nog maar 30% onderzocht. Hij kruipt in een hoekje en vindt houtskool. Waar houtskool is moeten potten geweest zijn. Ja hij legt drie potscherven bloot. Ondertussen ontdekt Jerom (de bioloog onder ons)  een half slapende haas met lange pluimstaart onder een boom. Na wat snelle foto’s vragen we wat meer uitleg aan de wachter bij de ingang: het is een familielid van de Viscachas.   Een nachtdier, maar overdag komen ze graag in het zonnetje slapen.  We vinden ook nog een stukje Obsidiaan, een donkere prachtige steen waar de indianen pijlpunten van maakten.  Boordevol inspiratie door al deze vondsten trekken we verder richting Salta.