De berichten die ons vanuit Rurrenabaque bereiken zijn nogal verschillend. Een maand geleden werd het gebied geteisterd door zware overstromingen. Het was 16 jaar geleden sinds er zoveel wateroverlast was. Rurrenabaque is de toegangspoort naar de Boliviaanse Amazone maar alle toegangswegen werden voor 2 maanden afgesloten.  Er zijn 10000 koeien en 5000 paarden verdronken.  De meeste mensen overleefden.  Vier kinderen stierven.  We zullen uren langs vernielde woningen, schuren en  kaalgevreten karkassen rijden voor we de  magische pampa zullen bereiken.  Te bedenken dat de mensen hier meestal te kampen hebben met erg zware droogtes.  Sinds 8 maart worden er weer tours georganiseerd maar de weg blijkt nog in erg slechte staat.Er zijn drie mogelijkheden om er te geraken, met het vliegtuig vanuit La Paz, met de bus als je in dit seizoen 29 avontuurlijke busuren zonder toilet wil beleven of met een 4X4.

We besluiten dat we het samen wel aandurven en met onze gids onder de arm vertrekken we langs de legendarische Death Road. Na een paar uurtjes van eindeloze kliffen begint het fel te regenen. Gids Gerry (Gerardo) ratelt duchtig door over Boliviaanse corruptie, coca pruimen en honderden andere weetjes over zijn land. De regen brengt de bergflanken echter in beweging en regelmatig moeten we uitwijken voor grote brokken steen op de weg. Na een paar uurtjes staan we stil. De halve bergwand is naar beneden gekomen en de weg volledig geblokkeerd. We nestelen ons in de rij taxi’s, vrachtwagens en bussen. Guy zet koffie voor ons en een dozijn truckers en vanonder het afdakje van de Land Rover kijken we met verbazing en bewondering toe hoe twee rupskranen bijna onmiddellijk aan de levensgevaarlijke ruimingswerken beginnen. Ze graven ongestoord verder terwijl er grote brokstukken naar beneden blijven rollen. De kranen werken vier uur lang om de reusachtige rots op de weg het ravijn in te krijgen. Boven hen uit torent echter een ander huizenhoog rotsblok dat elk moment naar beneden kan schuiven en beide kranen mee de ravijn in zou sleuren. Dwaas of zeer bekwaam, het zal wel een beetje van beide zijn, maar na vier uur is er een pad vlak onder de dreigende klif en rijdt de kolonne wachtende voertuigen snel langs de onheilspellende plek. In Europa zou een ingenieursbureau hier twee weken over rekenen voor er ook maar één kraan in de buurt zou mogen komen. We zetten onze weg verder en hopen nog voor het donker uit het gebergte te zijn. Helaas zal het iets moeizamer verlopen.