We slingeren langs prachtige bergpassen, dicht begroeid met overweldigende vergezichten. De paden worden modderiger hoewel af en toe een stukje asfalt onze geteisterde schokdempers even rust geeft. Het gevaarlijkste zijn echter de stenen die door de regen de weg opgespoeld worden. Soms komen ze vlak voor of achter de auto’s naar beneden en enigszins bezorgd proberen we modderstromen en rotsblokken veilig te ontwijken. De derde en laatste grote pas wordt het echter menens. De eerste die onze weg blokkeert is een kleine taxi die op een spekgladde helling drukdoende zijn koppeling aan het verbranden is. Ik pik hem aan en sleep hem de helling op. Zinloos blijkt, want even later verandert de weg in één grote modderpoel met diepe sporen.

Na een uur of twee langs de modderige doorgroefde wegen te baggeren staan we stil achter een rij vrachtwagens. Het is ondertussen donker geworden. We staan bovenaan een helling samen met een stuk of zeven vrachtwagens. Voor ons loopt de weg langs een gladde helling naar beneden. Een dertigtal vrachtwagens, bussen en auto’s staan aan de voet van de berg te wachten tot ze door bulldozers naar boven gesleept kunnen worden. Uiteraard staat de enige Caterpillar rupsbulldozer stuk naast de weg. De enorme banden van de andere machines ploegen bij elke rit de voren nog wat dieper. De bergweg is tussen het dichtbegroeide bos maar één strook breed en er zit dan ook niets anders op dan te wachten. Als ik met Gerry ga scouten om de omvang van het gebeuren in te schatten, zakken we tot onze knieën in de modder. We wijken opzij in dit moeras van slijk voor de bulldozers die met grote lichten de helling op en neer rijden. Al snel staan een stuk of drie vrachtwagens bovenaan de helling. Dan stokt het werk. Één van de trucks heeft geen sleepkabel bij zich, onvergeeflijk. Na een tijd begint een bulldozer achteraan tegen de truck te duwen. Niet alleen verwoest hij daarmee de achterkant van de vrachtwagen, hij duwt het gevaarte bijna het ravijn in, waarbij ook de cabine bij elkaar plooit.Geen enkele andere vrachtwagen kan er langs, dus wordt uiteindelijk een kabel geleend aan de inmiddels huilende chauffeur.  De klemmen van de staalkabel zitten muurvast. Een hamer hebben ze hier niet, dus wordt er een half uur lang met een ringsleuteltje op de klem geklopt. Tijdens dit werkje probeert een andere bulldozer de weg glad te maken en overspoelt de knutselaars met een golf modderbrij. Met een afgebroken steekas wordt de kabel min of meer aan de bulldozer bevestigd. Tot vier maal toe schiet de klem of de bevestiging los of breekt de kabel. De vrachtwagens zijn allemaal zwaar overladen en de kabel begeeft het onder het geweld van de bulldozer en de 50 ton zware vrachtwagen die diep in de modder zit. Het is een levensgevaarlijke onderneming en ik laat de Bolivianen rustig verder ‘kloten’ terwijl ik mezelf door de modder in veiligheid breng. Guy heeft intussen (weliswaar zelf half slapend) de vrouwen en kinderen in de auto’s bovenaan de helling bewaakt. Gerry, onze gids blijft aan het front. Met kletsnatte voeten en Land Rovers die binnenin evenveel modder meesleuren als aan de buitenkant proberen we uiteindelijk allemaal wat te slapen. Af en toe komt er weer een vrachtwagen of bus boven aan de helling en uiteindelijk, om 2 uur ’s nachts, kunnen we door. Voor ons ligt een compleet stukgemalen modderpap met diepe sporen en steenbrokken. Voorzichtig sturen we de Land Rovers de helling af en banen we ons een weg naar de vrijheid. Niemand volgt achter ons. Het is mijn verjaardag en als Lieve de Discovery laat weten dat ze dit alles speciaal voor mijn verjaardag organiseerde, volgt er een slaperig maar welgemeend happy birthday over de radio. We overwinnen een aantal gruwelijke kilometers en om 4 uur ’s nachts rijden we een dorpje binnen waar we onze tenten openklappen en een paar uurtjes slapen.

Gerry heeft ons bezoek aan de jungle en de pampa een dagje opgeschoven zodat we even kunnen bekomen. We leggen de laatste vier uur langs een modderige weg zonder problemen af. De weg is breed en we komen vlot langs de vastgereden vrachtwagens en taxi’s. In ons hotelletje genieten we van een heerlijke douche en Gerry voert ons naar een fijn restaurant waar we mijn verjaardag in stijl afsluiten, inclusief een taart die Gerry op maat heeft laten maken en volgens Boliviaanse traditie mij half in het gezicht duwt.          We zijn klaar voor de jungle!