Na ons vertrek uit Buenos Aires zijn de weergoden ons goedgezind.  Het is ’s nachts en’s ochtends stevig koud.  Iets boven het vriespunt.  Onze slaapzakken mogen dadelijk bewijzen wat ze waard zijn.  We zijn hartelijk uitgewaaid door Seba & Natalie in Buenos Aires.  Misschien zien we hen nog terug: Seba is van Patagonië en zou rond november met familie naar Penisula Valdez reizen.  Rond die tijd zouden wij daar ook zijn.

Ons eerste doel na BA is het nationaal park Palmar.  Een voorproefje van de grote parken die we verder op onze weg zullen tegenkomen.  Daar het hier vroeg donker is besloten we een tussenstop te maken in Colon.  Een badplaats lang de rivier.  De Rio Uruguay is de grens tussen Argentinië en Uruguay.  Het is hier winter en Colon was zo goed als verlaten.  Om 7u was het pikdonker maar helaas openen de restaurants pas om 8u30.  Hun parrillas -grill- moet eerst nog opgestookt worden.   Het park is een Palmbos reservaat.  Jakob omschreef de omgeving als de Afrikaanse savanne maar dan met palmbomen, wat het redelijk goed omschrijft.

De ‘wilde dieren’ op de camping zijn heel benaderbaar tot groot jolijt van de kids.  Om 19u30 stipt zwermen enkele tientallen Vicacha’s (zwart gesnorde en zeer zeldzame grondeekhoorns) vanuit hun holletjes uit over de camping.  Ze zijn heel nieuwsgierig en maken grappige knorrende geluiden.   De Urracha Comun of lokale ekster is een zeer franke vogel die in bendes ons fruit komt opeten.

’s Ochtends wilden we op pad gaan toen Jerom echter besloot met de bijl in zijn onderbeen te kappen.  We oordeelde dat het beter was om het te laten nakijken door een arts.  Een zestal km vonden we een eerste hulp post waar dokter Stempels tevreden oordeelde dat verpleegster Lieve het zeer goed had dicht gekleefd met  steri-strips.  Nieuwe regel: geen bijl voor de kinderen meer!

Op naar het park.  Een heerlijk zonnetje begeleide ons de komende dagen verder tussen de palmbossen waar we naast ongelofelijke landschappen ook nog de Nandu (struisvogelachtige), de  Caracara (lokale buizerd), de Carpincho (capibara,of het grootste knaagdier ter wereld) en  zorro (een vos) en 300000 Argentijnse veldduiven.

Wij hebben zonet (in het gezelschap van enkele Vicacha’s) besloten om Uruguay links (eigenlijk rechts) te laten liggen en door te reizen naar ‘Reserva Natural Del Ibera’.