Het onmetelijke bos in de hete vlakte van oost-bolivie werd eigenlijk nooit helemaal ingenomen door de Spaanse kolonisator. De semi-nomadische stammen werden 350 jaar geleden gekerstend door Jezuieten, die een zestal missieposten stichtten met prachtige gebouwen aan rechthoekige pleinen. Ze bouwden een christelijk utopia in strak georganiseerde stadjes met een militair dambord, maar met veel respect voor de indigenas. Die kregen in ruil voor onderwerping aan het gezag van deze min of meer democratische organisatie zekerheid van voedsel, onderricht en tijd voor cultuur.  Niet naar de zin van Spanje en de paus, dus werden de Jezuieten eenvoudig door de kerk teruggefloten. Het houtsnijwerk lijkt van grote eenvoud, maar ik vind het esthetisch van heel hoog niveau. De beproefde basis van de Europese dorpskerk met schip, koor, pilaren en altaren kreeg hier een prachtige en originele interpretatie.  Zuiver esthetisch genot.