Op verzoek van Roxana (herinner je camping El Jardin in Samaipata) gaan de gkes langs bij haar ouders in Trelew. Zoals gevraagd, bellen we vooraf even op. Volgens Guy klonk de mama wat streng aan de telefoon dus we voelen ons wat onwennig om bij wildvreemde mensen binnen te vallen. Ze verwachtten zich mogelijk aan een stel backpackers, die met openbaar vervoer zouden komen en misschien een week blijven plakken? Na lang zoeken en met de waarschuwing van een onveilige buurt parkeren we onze auto voor de deur. Roxana’s mama, papa en haar jongere broer Cezar wachten ons met een brede, onmiskenbare Roxanaglimlach op. We voelen ons meteen op ons gemak en drinken samen mate en eten facturekes. De ouders zijn doodgewone burgers die een leven hebben dat ver staat van het trekkersbestaan van Roxana. Ze zijn dan ook zeer blij om te horen dat het goed gaat met hun dochter, al blijkt er ook al wat berusting in haar levenswandel. We bekijken samen foto’s van Samaipata en babbelen over het leven in Argentinie (inflatie en politiekers), ons leven in Belgie, over de mooie plekjes in de buurt, … We krijgen een gedetailleerde wegbeschrijving naar het Verborgen Strand, waar de jkes ons met de gps al zijn voorgereden. De uitnodiging om te blijven eten en te slapen slaan we af. Maar zoals beloofd keren we twee dagen daarna terug om nog wat bij te babbelen. Papa en mama zijn op hun 16de uit een Chileens bergdorp naar hier getrokken op zoek naar werk. Vandaag de dag zijn het de Bolivianen die aan lage lonen komen werken, vertellen ze. Papa is wolsorteerder in de haven en blijkt ook een fervent visser. We krijgen een klein vismoordtuigje cadeau: een busseltje weerhaken wordt met een propellertje rondgezwierd in het water, een vis is kansloos.

Mama is een ijverige dame met talrijke hobbies en jobs, waarvan de kapperstafel in de woonkamer getuige is, naast het houtsnijwerk aan de muren. Maries kapsel wordt geknipt en Lena krijgt twee mooie vlechten.

We bezoeken in Trelew het Museo Paleontologico Egidio Feruglio (MEF), met skeletten van dinosauriers uit de regio. Erg onder de indruk zijn we van twee tempelpilaren, bijna zo hoog als de zaal. Het blijken de poten van de 95 miljoen jaar oude Argentosaurus, waarschijnlijk een van de grootste dinosauriers ooit: ergens tussen 20 en 35 m lang en naar schatting tot 100 ton wegend.