De toeristenstroom naar dit machtige gebied wordt niet alleen getemperd door de fenomenale afstanden: 1400 km van Santiago tot Puerto Montt, waar de Carretera begint. Maar ook door drie overzetten waar de Jkes ons voorgingen. Twee kortere en een langere van meerdere uren. Die gaan over meren en fjorden waarlangs tot nu toe, en als het aan Tompkins of aan ons zou liggen nooit, nog geen weg is doorgetrokken.
We kochten de tickets voor de overzetboten naar Hornopiren al samen met de Jkes. En hoewel Lena’s ultieme ferrybootervaring toch die naar het Kroatische eiland Mljet zal blijven, wordt weerom een nieuw hoofdstuk aan het klaslokalenalbum toegevoegd met het salon van de ferry over de fjord Leptepu.
In Hornopiren slaagt de lokale campinguitbater erin om de klanten op zijn al bij al mooi gelegen terreintje in de watten te leggen. Hij heeft geen warm water en geen veldkeuken, dus vraagt hij dan maar geld voor nat brandhout. ’s Morgens tegen achten begint hij doodgemoedereerd met brullende bosmaaier het prachtige schrale gras rond zijn hok te maaien.
De warmwaterbronnen van Pichicolo even verderop maken wel heel wat goed. Al zijn ze eigenlijk tweede keus, omdat er op het eiland Llancahue of in de paradijslijke inham Cahuelmo ver in het park Pumalin nog twee toplocaties zijn. Maar de kostprijs van een boot en nu ook tijd zijn toch soms doorslaggevende argumenten.
We maken de juiste keuze door verderop de kustroute Ruta Costera te nemen en niet de Carretera zelf te volgen naar Puerto Montt. Johan vermeldt later dat barslechte en onaangename traject. Wij ruilen dat in voor een prachtige en uiterst sfeervolle slingerweg met steeds de zachte branding van de Golf van Ancud op onze linkerhand.
We ademen hier de sfeer van kleine vissersdorpjes zonder echte havens, de kleurige houten scheepjes liggen als zeeleeuwen op de strandjes naast getijgeulen in de monding van riviertjes. In deze baaitjes worden ook volledige houten schepen nieuw gebouwd of gerenoveerd. Wij treffen weerom een van de mooiste kampeerplekjes tot nog toe.
Deze streek is in herstel zoals dat heet. Na gouden jaren in de zalmkweek in de binnenzee in grote kooien op enkele honderden meters voor de kust, kwam een tiental jaar geleden de dip. Vergelijk het met varkenskweek in Vlaanderen en Nederland: veel geld mee te verdienen, tot er een pest uitbreekt, de marktprijs door speculatie instort of de negatieve milieueffecten ervan een ranzig imago opleveren. We zien bij Puerto Montt op zee inderdaad veel drijvende kwekerijen en op land een complete industrie van visvoederleveranciers, farmaceutische toelevering (lees antibiotica en groeistimilatoren) en koeltransportsystemen.
In nationaal park Alerce Andino met zes studenten dokters in spe vanuit Valparaiso met zang aan het kampvuur. We leren over Violetta Parra en Victor Jara en over iets wat wij niet in ons hebben: gewoon een gitaar vastpakken en prachtig samen zingen vanop beduimelde partituren in je eigen moedertaal.
De kustroute heeft ons een voorsmaak gegeven van wat we verderop langs deze kust op Chiloe aan moois aantreffen.