Argentinië / Gkes

Moe na San Guillermo bezoeken we op aanraden een mecanicien in het stadje Jachal. Opnieuw veel gevijs en uiteindelijk perfectioneert een man op pensioenleeftijd het eerdere werk van onze parkwachters en berggids. Zijn maten kijken geamuseerd toe vanop hun oude stoel op de stoep met een potje maté in de hand. Weer duurt het uren voordat alles terug goed zit, maar het lek is gedicht. Tegen de schemering komt zowat het halve dorp zijn hart uitstorten bij garagist Fredy over een reuteltje in de uitlaat of een getik in de versnellingsbak. Hij klemt zijn intussen onafgebroken rinkelende gsm tussen kin en sleutelbeen, rent heen en weer tussen een drietal auto’s waaraan een handlanger of een van zijn twee zoons staat te knutselen en draait af en toe ook een slag aan een van de moeren rondom onze voorbumper. Zijn hangaar en 40 m van de straat ervoor blijkt dé onmoetingsplek bij uitstek te zijn, er blijft maar volk toestromen.

Wat in de namiddag nog een stoffig uitgestorven dorp onder een genadeloze zon leek te zijn, wordt ’s avonds tegen tienen een bruisende stad, waarvan de Lierse middenstand zou watertanden. Onwaarschijnlijk, waar komt al dat volk opeens vandaan? Als wij afdruipen naar een totaal verlaten camping in een prachtige oude olijfgaard net buiten het centrum, komt het doordeweekse avondleven op de Plaza nog maar net goed op gang. En dat gaat vrolijk door tot stipt 14 uur de volgende middag, als de volgende Argentijnse siësta begint, strenger dan een Joodse Sabbat.