Na ons stranddagje staat ons besluit vast. We vertrekken naar Ecuador. Na een lange dag rit en een erg trage grensovergang rijden we het land van de evenaar binnen. Het klimaat is hier warm en vochtig en de natuur overweldigend groen en gevarieerd.
We trekken richting Podocarpus Nationaal park maar overnachten eerst nog ergens onderweg in een erg kleine parochie voor de kerk.  In het nationaal park logeren we bij Rumi Wilco. Een leuke verblijfplaats maar ook een conservatie project van het schitterende park. De eigenaars zijn trouwens ook de trotse eigenaars van een erg originele Land Rover van 1955 die nog dagelijks zijn werk in het park verricht.

Twee dagen later bezoeken we de een andere kant van het park waar we een stevige wandeling ondernemen. De grote wandeling wordt spannend, nat, slijkerig, vermoeiend maar om nooit te vergeten.  Jakob en Jerom trekken samen op pad. Ze spelen Engelse soldaten en we zien ze even boven op de top om hun Buffalo’s (jassen) te komen aandoen wegens regen en kou. Mits dit nevelbergen zijn, zijn de eerste uitzichten mistig. Maar ook dat heeft een mooi effect en door de wind waaiden de wolken in slierten rondom ons. Jakob en Jerom zijn weeral in de mist verdwenen. Wanneer de nevel optrekt en de zon ons terug droogt, zien we ze een heel eind verder op de berg. Ondertussen praat Josse de hele wandeling aan een stuk door. Of het nu regent of mist of de zon schijnt. Ook wanneer hij tot zijn knieën in het slijk staat blijft hij praten en zingen. Wanneer we hem vragen of hij toch niet eventjes kan zwijgen, antwoord hij dat hij de onstopbare praatmachine is. Dat verklaard veel natuurlijk. Guy, Tinne en Lena overwinnen samen de steile paden en Marie geniet in stilte en dwaalt een beetje tussen de verschillende groepjes. Doornat maar tevreden komen we terug bij de refugio aan. Na de wandeling gaan we nog samen naar de supermarkt in Loja en daarna scheiden onze wegen weer. Guy en Tinne gaan naar Zamore waar hen een gezellige Belgische lodge wacht en wij rijden verder via de oude indrukwekkende kronkelweg richting Saraguro.