We rijden Quito in om Piet Wostyn, een Catapa oudgediende, te ontmoeten die sinds enkele maanden voor de UN werkt rond vrouwenrechten. We beslissen er een nachtje te blijven en op Piets aanraden –zeer terecht- bezoeken we de Kapel van de Mensheid en de prachtige kunstenaarsvilla van Oswaldo Guyasamin.
Blij en tevreden willen we vertrekken uit Quito om dan te moeten vaststellen dat we in handen gevallen zijn van een bende criminelen. Ze moesten geld hebben maar gingen enkel aan de haal met een tas met paspoorten en onze ipad. Onze auto kregen ze gelukkig niet. Ook zijn we blij dat we fysiek niet zijn bedreigd al heeft de weerslag emotioneel wel voldoende in de mars gehad. Al na een dag konden we langs gaan bij de consul voor nieuwe paspoorten. Hoogst onprofessioneel, schrijft hij foute dingen in het paspoort, vergeet hij eerst een stempel te zetten en plakt het beschermlaagje meer scheef dan recht. Als we hem er over aanspreken en vragen om een nieuwe te maken, lacht hij en zegt dat we er geen problemen mee gaan hebben. Met een zeer onrustig gevoel verlaten we zijn kantoor. Maar we zijn weg, weg uit Quito en op weg naar betere oorden.