Op aanraden van de hotel eigenaar, die waarschijnlijk vindt dat we er wat moe uitzien, gaan we naar een vlindertuin. We krijgen een rondleiding in een mini jungle van 15 hectare met 19 verschillende soorten colibries, vleesetende planten, bloemen en natuurlijk vele vlinders. Voor Jakob kopen we een pop (vlindercocon) die waarschijnlijk op zijn verjaardag in een vlinder zal veranderen. Ons eerste tijdelijke huisdier deze reis die de naam Sam (naar de befaamde hobbit) krijgt. We trekken een klein stukje verder richting de Cocora vallei. Hier treffen we een hippe camping met serpentarium waar we de slangen mogen vasthouden. De Boa voelt aan als een dure handtas maar zijn sissende muil en wurgende lijf heb je toch liever niet rond je nek hangen…

De volgende dag gaan we met zijn alle nog eens paardrijden. Het pad is fantastisch, stijgen, dalen en we moeten door vier rivieren. De paarden zijn kleine maar felle paardjes van een Colombiaans ras. Te vergelijken met de Arabieren. We moeten ze goed intomen want elk paard wil graag vooraan lopen. Dit is veruit de leukste rit die we deze reis ondernemen. De paardjes willen voorruit en luisteren als de beste en daarbovenop is dit zeker de mooiste vallei waardoor we reden. Jakob spot de Baranca, een mooie blauwe vogel die we later op verschillende uithangborden als mascotte terugzien.  De liefde voor paarden is bij onze zonen nog lang niet voorbij. Jerom gaat als vanzelfsprekend van draf naar galop en weer terug.

Salento is onze volgende bestemming. Het kleine kleurrijke dorpje dat slechts een paar kilometer verderop ligt geeft ons een voorproefje van de Caraïben. De prachtige oude houten huisjes, warme muziek en een zwoel dansend koppel zetten de sfeer. Een reeks fel beschilderde Willy’s Jeeps doen ritjes naar de Valle de Cocora. Dwars door het schitterende landschap van velden en heuvels met gigantische palmen die meters boven de andere bossen uitsteken slingert de weg die doodloopt op een riviertje. Na een kleine wandeling en wat pootje baden (waarbij Josse de ijsbeer zich helemaal in het ijzige water onderdompelt) vinden we een slaapplaats in Finca San José. Deze prachtige 100 jaar oude melkveeboerderij ligt op een heuvel midden tussen de bossen, velden en palmen. Het stijlvolle huis heeft rondom balkons die uitkijken over de schitterende vallei. De vertrekken zijn er spartaans maar erg sfeervol en we genieten van een bord lekkere boerenkost voor we in onze bedjes kruipen. ’s Ochtends wandelen we nog dieper de wonderlijke vallei in langs een uitgesleten rotsig en slijkerig pad tot aan het ‘nevelbos’.